Breaking News

Νέα

ΣΚΟΠΙΜΗ Η ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ (Πατερική ομιλία) - Γ΄ Μέρος

Γ΄ Μέρος 

Χάσαμε το παλιό χάρισμα
της ομοφωνίας


   Αλλά, γιατί, θα ρωτήσει κάποιος, γιατί να μην έχουμε μια γλώσσα όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί, και να αποφεύγονται έτσι οι δυσκολίες:
   Πραγματικά, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, παλαιά στην αρχή, μια γλώσσα μιλούσαν οι άνθρωποι: «Ὣσπερ μία φύσις ἀνθρώπων, καὶ μία φωνή πάντων ἦν»! Έτσι, όπως συνεχίζει να λέει ο Χρυσόστομος, «οὐκ ἦν ἑτερόγλωσσος ἀπ' ἀρχῆς, οὐκ ἦν ἑτερόφωνος, οὐκ ἦν Ἰνδός, οὒτε Θρᾷξ, οὒτε Σκύθης, ἀλλά πάντες μιᾷ διελέγοντο γλώσσῃ». Αλλά φανήκαμε ανάξιοι αυτής της δωρεάς και καταντήσαμε και σ' αυτό χειρότεροι και από τα ζώα· γιατί όλα τα ζώα έχουν την ίδια φωνή, την ίδια γλώσσα: Βελάζουν τα πρόβατα, μουγκρίζουν οι ταύροι, χρεμετίζουν οι ίπποι, βρυχώνται τα λιοντάρια, ουρλιάζουν οι λύκοι, σφυρίζουν τα φίδια. Κάθε ζώο, λοιπόν, διατήρησε την γλώσσα του και μόνο εμείς οι άνθρωποι, για την αμαρτία μας, εκπέσαμε αυτής της δωρεάς.
   Σαν να μη μας έφταναν οι άλλες τιμωρίες, για την παράβαση της εντολής του Θεού, το ότι δηλαδή χάσαμε τον παράδεισο, το ότι καταδικαστήκαμε να ζούμε με κόπο και μόχθο και οι γυναίκες να γεννάνε με πόνο τα παιδιά τους, και άλλες και άλλες τιμωρίες, λάβαμε αργότερα για τις αμαρτίες μας και αυτή την τιμωρία, το να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε οι άνθρωποι, γιατί δεν έχουμε όλοι την ίδια φωνή, την ίδια γλώσσα.
   Παλαιότερα είχαμε το χάρισμα αυτό. Που το ξέρουμε; το λέει η Αγία Γραφή: «Ἦν πᾶσα ἡ γῆ -λέει- χεῖλος ἓν» (Γεν. 11,1). Ως «γῆ» εδώ θα νοήσουμε όλο το ανθρώπινο γένος. Αλλά, γιατί τον άνθρωπο τον λἐεο «γῆ»; Πραγματικά, από την γη προήλθε το σώμα του ανθρώπου και η ονομασία του αυτή θυμίζει την χωματένια αυτή προέλευσή του. Αλλά η ονομασία αυτή, γη, δηλώνει και την αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου. «Ὃταν ἁμαρτάνωμεν -λέει ὁ Χρυσόστομος- καὶ ὑποσκελισθῶμεν καὶ πράξωμεν τι ἀνάξιον τῆς ἡμετέρας εὐγενείας, ἀπό τῆς εὐτελοῦς ἡμᾶς καλεῖ φύσεως, γῆν ἡμᾶς ὀνομάζων» (η Γραφή). Γι' αυτό και ο Θεός τον Αδάμ μετά την πρώση του τον ονόμασε «γῆν» λέγοντάς του: «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γέν 3,19)· και όμως δεν ήταν γη -λέει ο Χρυσόστομος- αλλά είχε και αθάνατη ψυχή. Γιατί τον ονόμασε «γῆ»; Γιατί αμάρτησε. Όταν τον έπλαθε δεν τον κάλεσε «γῆ», αλλά είπε: «Ποιήσωμεν ἂνθρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν καὶ ὁμοίωσιν» (Γέν. 1,26). Αυτά, πριν από την αμαρτία. Μετά όμως από την αμαρτία ο Θεός του είπε: «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ».\
   Ώστε. λοιπόν, αγαπητοί μου, όταν η Αγία Γραφή λέει «ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἓν», δεν μιλάει για την γη, αλλά για τους ανθρώπους, ότι είχαν μία φωνή, μία γλώσσα· αυτό σημαίνει «χεῖλος ἓν».
  Και γιατί την φωνή η Αγιά Γραφή την καλεί «χεῖλος ἓν»; Είναι συνήθεια της, απαντά ο Χρυσόστομος, να ονομάζει τα λόγια ως «γλώσσα». Και είναι ανάγκη να το πούμε αυτό, γιατί οι αιρετικοί, μη γνωρίζοντες αυτό το ιδίωμα της Αγίας Γραφής, νομίζουν ότι αυτή κατηγορεί ως αμαρτωλό το ανθρώπινο σώμα. Η Αγία Γραφή «τὰ πονηρά κινήματα τῆς διανοίας τοῖς μέλεσι τοῦ σώματος καλεῖ», λέει ο Χρυσόστομος. Συνηθίζει, δηλαδή, η Αγία Γραφή να ονομάζει ένα αμάρτημα με το μέλος του σώματος με το οποίο εκδηλώνεται το αμάρτημα αυτό: Λέει για παράδειγμα ο Ψαλμωδός: «Ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα» (Ψαλμ. 56,5). Ασφαλώς τον λόγο αυτόν δεν τον λέει για την γλώσσα, γιατί και αυτή είναι έργον του Θεού· αλλά το λέει για ανθρώπους που λένε φονικά λόγια, λόγια που καρφώνουν σαν ξίφος και σκοτώνουν. Έτσι, πάλι, όταν λέει η Γραφή περί των ίδιων ανθρώπων «τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν» (Ψαλμ. 5,10), δεν κατηγορεί τον λάρυγγα, αλλά τους κακούς λόγους που ανεβαίνουν από εκεί· ελέγχει αυτούς που κατηγορούν και εκφράζονται με βρώμικα και πονηρά λόγια.  

Η πηγή της επιστολής είναι το βιβλίο του Επισκόπου Ιερεμίου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως με τίτλο ΣΚΟΠΙΜΗ Η ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, που ανήκει στην Βιβλιοθήκη Πλούταρχου Πάστρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια