Ο μέγας όρκος των Φιλικών

  Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις τήν Εταιρίαν κατά πάντα. Να μην φανερώσω τό παραμικρόν από τά Σημεία καί λόγους της, μήτε νά σταθώ κατ' ουδένα λόγον ή αφορμή του νά καταλάβωσιν άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις Πνευματικόν ή φίλον μου.
  Ορκίζομαι, ότι εις το εξής δέν θέλω έμβει εις καμμίαν άλλην Εταιρίαν, οποία καί αν ήναι, μήτε εις κανένα δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν άν είχα, και τόν πλέον αδιάφορον ως πρός τήν Εταιρίαν, θέλω τόν νομίζει, ως ουδέν.
  Ορκίζομαι, ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της Πατρίδος μου, των οπαδών καί των ομοφρόνων με τούτους. Θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον πρός βλάβην των καί αυτόν τόν παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις συγχωρήση.
  Ορκίζομαι νά μή μεταχειριστώ ποτέ ωίαν, διά νά συγγνωρισθώ με κανέναν Συνάδελφόν, προσέχων, εδω εναντίας μέ τήν μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μή λανθασθώ κατά τούτο, γινόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος.
  Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά Συνάδελφον, μέ όλην τήν δύναμιν και την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας καί υπακοήν, άν ήναι μεγαλύτερος εις το βαθμόν, καί, άν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον νά τόν αγαπώ καί νά τόν συντρέχω, καθόσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.
  Ορκίζομαι, ότι, καθώς εγώ παρεδέχθην εις τήν Εταιρίαν, νά δέχωμαι παρομοίως άλλον Αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον καί όλην τήν κανονιζομένην άργητα, εωσού τόν γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της Πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον καί άξιον όχι μόνον νά φυλάττη το Μυστικόν αλλά να κατηχήση καί άλλον ορθού φρονήματος.
  Ορκίζομαι να μήν οφελώμαι κατ' ουδένα τρόπον από τά χρήματα της Εταιρίας, θεωρών αυτά ως ιερόν πράγμα καί ενέχυρον ανήκον εις όλον τό Έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως καί εις τα λαμβανόμενα καί στελλόμενα εσφραγισμένα Γράμματα.
  Ορκίζομαι να μην ερωτώ ποτέ κανένα των Φιλικών μέ περιέργειαν, διά νά μάθω, οποίος τον εδέχθη εις τήν Εταιρίαν Κατά τούτο δέ μήτε εγώ να φανερώσω, ή νά δώσω αφορμήν εις τούτον, να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να υποκρίνωμαι μάλιστα άγνοιαν, άν γνωρίσω το Σημείον εις τό Εφοδιαστικόν τινός.
  Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις τήν διαγωγήν μου διά νά ήμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι τήν Θρησκείαν μου, χωρίς νά καταφρονώ τάς άλλας. Να δίδω πάντοτε τό καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω καί να συντρέχω τόν ασθενή, τόν δυστυχή καί τόν αδύνατον. Νά σέβωμαι τήν ιεράν Δικαιοσύνην, τά έθιμα, τά Κριτήρια καί τούς Διοικητάς του τόπου, εις τόν οποίον διατριβώ.
  Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω Ιερά Πατρίς ορκίζομαι εις τάς πολυχρονίους βασάνους Σου, ορκίζομαι εις τά πικρά δάκρυα, τά οποία τόσους αιώνας έχυσαν τα ταλαίπωρα Τέκνα Σου, εις τά ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα εις ταύτην τήν στιγμήν, καί εις τήν μέλλουσαν Ελευθερίαν των Ομογενών μου, ότι αφιερώνομαι όλος εις Σε. Εις το εξής Συ θέλεις είσαι η αιτία καί ο σκοπός των διαλογισμών μου. Τό Όνομά Σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η Θεία Δικαιοσύνη νά εξαντλήση επί της κεφαλής μου όλους τούς κεραυνούς της, τό όνομά μου να ήναι εις αποστροφήν, καί τό υποκείμενόν μου τό αντικείμενον της κατάρας καί του αναθέματος των Ομογενών μου, ανίσως λησμονήσω εις ήναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, διά νά μη μολύνω την αγιότητα της Εταιρίας μέ την συμμετοχήν μου.